De S

Jip is voor veel mensen moeilijk te verstaan. En dan bedoel ik niet de Zweden omdat ze geen Nederlands verstaan, ik bedoel Nederlanders die Jip niet zo goed verstaan. Jip spreekt de S in combinatie met andere medeklinkers niet uit. Hij zegt bijvoorbeeld top in plaats van stop. En hij heeft het over een pelletje pelen. En als hij dan ook nog haast heeft met alles vertellen wat hij te vertellen heeft – wat vaak zo is – is het moeilijk hem te verstaan.

Maar opeens heeft hij het door! Dankzij de Lispeltuut uit het boek van Pluk. Niet onze Pluk, maar Pluk van de Petteflet. Voor wie het niet (meer) weet, de Lispeltuut is een schelp die Pluk de weg wijst als hij verdwaald is. De Lispeltuut kan de S niet uitspreken en zegt dan een F. Ik lees voor en Jip probeert te ontcijferen wat de Lispeltuut zegt. Dan zegt de Lispeltuut bijvoorbeeld: Ftop! Hier if een overfteek. Waarop Jip zegt: Sstop! Hier iss een overssteek. Niet alleen tijdens het voorlezen, maar ook door de dag heen, spreekt Jip de woorden nu goed uit. Wat kun je van boeken toch een hoop leren!

PS: Wat is Pluk van de Petteflet toch een pareltje! Ik was vergeten hóe ontzettend leuk het is.

Paultje en Stepney

Jip en Pluk hebben nooit om knuffels gegeven en slapen dan ook niet met knuffelbeest, doekje, of iets anders zachts. Nee, hun essentiële slaapattributen zijn hard.

Jip heeft Stepney, de tank engine uit Thomas de Trein, in de vorm van een Brio treintje voor zijn houten treinbaan. Stepney is eigenlijk van opa en oma. Hij logeert bij ons, totdat de andere neefjes (nichtjes zijn er nog niet) oud genoeg zijn om met Stepney te spelen. Jip valt elke avond in slaap met Stepney in zijn knuistje. Als Jip ’s nachts wakker wordt en zijn maatje niet kan vinden, gaat hij uit bed om Stepney te zoeken. Dat wordt nog wat, als Stepney terug moet naar opa en oma…

Pluk kreeg een nieuw boek: Paultje en het paarse krijtje. Paultje is een schattige peuter die het hart van m’n dochter heeft gestolen. Ze is zo verliefd, dat ze hem op de eerste bladzijde kleurrijk heeft bestempeld. Pauwtje tempolt! zegt Pluk elke keer als ze het boek in handen heeft. Ja, Paultje is gestempeld, antwoord ik. IK! zegt Pluk dan luid en met een grote grijns. Onlangs wilde Pluk nóg een keer Paultje voorgelezen krijgen voor het slapen gaan. Ik heb haar toen het boek gegeven en Pluk viel in slaap met haar armpjes om Paultje heen. Sindsdien slaapt ze niet meer zonder hem. Als ze ’s nachts wakker wordt en ze kan ‘m niet vinden, roept ze heel hard PAUWTJE! Echte liefde.

Paultje en Stepney dus. Dat we ze niet kwijt mogen raken.

Virgilius

Jip is een echt boekiemonster. Van jongs af aan wordt hij graag voorgelezen. En dat doen wij trouw bijna elke avond. Ik vind het één van de leukste dingen van het ouderschap: in een hoekje dicht bij elkaar gaan zitten en voorlezen.

Toen Jip net 2 was, plukte hij een boek van Paul Biegel uit de kast – Virgilius van Tuil, de omnibus. Dat wilde hij lezen. Prima. Ik las voor en Jip zat aandachtig te luisteren. Een week en 50 bladzijden verder had hij er genoeg van en het boek verdween weer in de kast. Tot een paar weken geleden. Ik ben weer vooraan begonnen. Jip luisterde en vertelde na. Bij bladzijde 51 zei hij: Dit hadden we nog nooit gelezen. Hij kon er geen genoeg van krijgen. Vanavond was het uit. En Jip wil nog meer verhalen over Virgilius.

Dus ik ben nu op zoek naar een boek. “Virgilius van Tuil en de oom uit Zweden”, lijkt me geknipt voor ons. Ik geloof dat het helaas niet meer gedrukt wordt. Hebben jullie misschien een tip waar ik dat boek kan vinden? Verder zag ik “De dwergjes van Tuil”, met losse verhalen, volgens mij. Weet iemand of dat een leuk boek is? Of hebben jullie nog andere tips?

Morgen beginnen we in “Pluk van de Petteflet.”

Themaweekend: sneeuw

Er was deze winter nog nauwelijks een sneeuwvlok gevallen. De meeste jaren hebben we midden oktober al wat sneeuw, wat dan weer verdwijnt, en komt er half november een flink pak. Dit jaar bleef het zacht. En donker. Maar opeens stond er 20 cm sneeuw in de voorspelling! De Technicus en Jip werden enthousiast.

Er viel niet zo veel als 20 cm, maar genoeg voor een heel weekend sneeuwpret, bij 10 graden onder nul. Ja, overdag. We wandelden door de sneeuw, sleeden van heuveltjes af, we vulden bakken met sneeuw van het balkon en speelden daarmee in de wasbak. En als we uitgespeeld waren, dan kwamen de boeken over sneeuw tevoorschijn.

Tot slot nog een omschrijving van onze favoriete boeken en film: 

Nijntje in de sneeuw: Een klassieker. Kent iedereen, natuurlijk. Dick Bruna, Nijntje, lief, leuk, heerlijk voor jonge kinderen.

Ga je mee, Kleine Beer? Ons favoriete boek uit de sowieso al leuke serie over Grote en Kleine Beer van Martin Waddell. Samen maken ze een lange wandeling door de sneeuw en onderweg hoort Kleine Beer allerlei geluiden. De tekeningen zijn prachtig en het verhaal heel liefdevol. Jip is er al heel lang dol op. We denken dat hij zichzelf met zijn vader erin herkent. :-)

Kikker in de kou Ik ben fan van Max Velthuijs. De tekeningen zijn het zeker niet, maar het simpele en tegelijkertijd volledige van zijn teksten spreken me aan. Jip ook. Hij gaat bij dit boek altijd heerlijk dicht tegen me aan zitten.

Mijnheer Eekhoorn en de eerste sneeuw van Sebastian Meschenmoser gaat over een eekhoorn die wakker wil blijven, om deze winter de sneeuw te kunnen zien. Daarbij wekt hij ook de andere dieren in het bos. Samen proberen ze wakker te blijven en ze fantaseren over hoe de sneeuw eruit zal zien. De stijl van de tekeningen is heel bijzonder: sober en tevens gedetailleerd, heel anders dan in de meeste kinderboeken. De speelse tekst is tot een minimum beperkt. Het hele boek spreekt erg tot de verbeelding en het verhaal is leuk voor zowel kinderen als volwassenen.

En dan is er nog een korte film, De sneeuwman (The Snowman) Als je die niet kent: meteen kopen/lenen/bestellen! Het is een tekenfilm van 25 minuten, die ik niet aan zet om de kinderen zoet te houden en zelf even iets anders te kunnen doen. Nee, ik plof ernaast op de bank en geniet. Geen gesproken woord, alleen prachtige muziek. Ik keek ‘m als kind al en kan er nog steeds geen genoeg van krijgen.