BZC – Hoe gaat het nu?

Sinds ze twee weken oud is, laten we Pluk regelmatig op het potje poepen en plassen. Nou ja, eigenlijk hebben we het potje nauwelijks gebruikt. De eerste paar maanden hielden we haar in zithouding boven de wasbak. Die is wat hoger dan de wc en dan hoef je als ouder niet zo te bukken. Toen ze daar te zwaar voor werd, zetten we haar op het potje, maar dat vond ze maar niks. Sindsdien ‘zit’ ze op de wc. Ik ga dan gewoon met m’n kleren nog aan op de wc zitten, helemaal naar achteren. Pluk zit daarbij tussen mijn benen in, heel veilig en gezellig tegen me aan.

Maar waarom doen we dat eigenlijk? Het zit zo. Het schijnt dat in veel culturen de kinderen vanaf hun geboorte ‘getraind’ worden om zindelijk te worden. In het grootste gedeelte van de westerse wereld, daarentegen, leren we kinderen juist om het in hun luier te doen. Om dat een paar jaar later weer af te leren. In plaats van luiers gebruiken, kun je er dus ook voor kiezen om meteen te ‘trainen’ (wat eigenlijk geen trainen is, maar dat leg ik hieronder uit). Ik vond het een interessant idee en dacht: waarom eigenlijk niet?

Voor ons waren twee dingen erg belangrijk in het BZC (baby zindelijkheidscommunicatie) proces. Ten eerste wilden we ook ‘gewoon’ luiers gebruiken, omdat we geen zin hadden in al te veel ‘ongelukjes.’ Ten tweede wilden we op geen enkele manier druk uitoefenen op Pluk, in de zin van dat ze zou moeten presteren. Dat was geen probleem, omdat het er bij BZC niet om gaat dat je kind op commando haar behoefte doet, maar dat je de signalen van je kind leert herkennen.

Wat wij hebben gedaan, is een ‘milde variant’ op BZC. We gebruiken dus luiers, en als we Pluk verschonen, zetten we haar ook even op de wc. Als ze niet wil, dan niet. Het grootste voordeel, vinden wij, is dat ze langer droog blijft en echt nog nooit problemen heeft gehad met haar huid. De signalen van wanneer Pluk moet plassen, herkennen we niet echt. Poepen daarentegen, is overduidelijk! Als we dat aan zien komen, dan is het een kwestie van Pluk oppakken, naar de wc lopen, luier af en gaan zitten. Nadeel is dat je op dat moment niet even kunt afmaken waar je mee bezig was. Groot voordeel is dat je geen billen hoeft te poetsen.

Toen Pluk een maand of zes, zeven was, wilde ze bijna nooit meer op de wc zitten. Ze ontwikkelde zich snel en wilde vooral weer verder spelen. We hebben dat gerespecteerd, af en toe geprobeerd of ze wilde, en nu vindt ze het weer prima. We hopen dat ze over een tijdje zelf gaat gebaren dat ze naar de wc moet.

Tot slot de resultaten tot nu toe in cijfers. Ik geloof dat het afgelopen half jaar de helft van de plasjes in de wc terecht zijn gekomen. En we hebben gemiddeld zo’n drie poepluiers… per maand.