Een paar dagen geleden boekte ik een vliegticket bij de K.LM. Ik ga met Pluk een lang weekend naar familie in Nederland. Leuk! Volgens de vliegmaatschappij is Pluk nog een baby en mag ze bij mij op schoot.
Baby. Nou. Ehm. Nee. Niet echt. Echt niet.
Vandaag was de Technicus met de kinderen op het consultatiebureau. Pluk moest gecontroleerd worden. Of ze al een beetje was begonnen te praten. (Ja, we hebben complete conversaties, heerlijk!) En of ze blokken kon stapelen. (Het kind speelt met Lego en Geomag, en rijgt kralenkettingen.) Nog een paar testjes en alles was meer dan ruim in orde. We waren het erover eens: het is heerlijk als je kinderen zich zo moeiteloos ontwikkelen.
‘Dan mag u nu haar kleren en luier uit doen.’ ‘Ze draagt geen luiers, maar onderbroeken.’ ‘Huh?’ De vrouw van het bureau was een leuke, en snapte het meteen toen de Technicus vertelde over BZC. Toen werd Pluk gemeten: 90 centimeter. Ze paste net wel/niet op het meetplankje. Dat had de vrouw van het consultatiebureau nog nooit meegemaakt. (Anderhalf jaar en 90 centimeter betekent dat ongeveer 2 op de duizend kinderen langer zijn dan Pluk. Onze big baby.)
Of ze goed at, vroeg de vrouw nog. De Technicus begon te lachen. Zij ook.
Kungslilja 
Wat een heerlijk kind! Ik zit hier te gloeien van plaatsvervangende trots……. Ook trots op een Technicus die altijd alles zo fantastisch oplost door verschrikkelijk dicht bij zichzelf te blijven.
Hahaha, ja!
Ik moet eigenlijk zeggen: authentiek te blijven!!
Helemaal goed gekeurd dus, jullie Pluk! Mooi!
Haha, lekkere baby. Ze moest zeker hard lachen om dat consultatiebureau :-) Geef je haar pokon?
Hahaha, pokon! Nee, ze ging hard op de borstvoeding. :-)
amai, anderhalf en 90cm, dat is inderdaad een grote baby! en zo flink al, je mag er fier op zijn!
:-) Dat zijn we zeker!